Instax mini 8 - czy to jeszcze aparat, czy już zabawka?

Trendy - i to nie tylko te w modzie - lubią do nas wracać jak bumerang. Kiedy miałam około 16-17 lat modna była łomografia, a raczej lomografia - królowała wtedy Diana F+, którą użytkownicy weheartit od najwcześniejszych okresów pewnie kojarzą ze zdjęcia. Później przeżyłam jeszcze powroty do Zenitów (i nie mam tu na myśli terminów związanych z astronomią, a aparaty radzieckiej produkcji), nowe aparaty firmy Leica i modę na Polaroidy, której możemy podziękować za Instaxy.

Opakowanie

W porównaniu z jakimkolwiek aparatem jaki kiedy nabyłam to wymiary pudełka w którym znajduje się Instax mini 8s jest bardzo mały, takie 20x20x10 cm jak nie mniej. Nie jest ono pancerne, ale jest to jeden z bardziej solidnych kartonów - coś chyba ta elektronika w sobie ma, że kartony, w które zapakowane są aparaty są zazwyczaj 2-4 razy bardziej solidne niż karton w jakim otrzymałam blender czy nawet sokowirówkę, która waży ze 100-1000 kg więcej niż taki maleńki aparat.

Wewnątrz znajdziemy aparat, baterie, instrukcje i sznureczek do przymocowania. Jeśli ktoś spodziewał się wkładów to mam smutną wiadomość - producent (jak większość producentów) mówi do nas „a takiego wała” dokup. Szczerze mówiąc to w tym momencie zapaliła mi się lampka z myślą - hmm mam Zenita, mam obiektywy z mocowaniem M-42, kupić film wyjdzie taniej niż wkład. Ewentualnie taniej wyjdzie sprzedać ten aparat i zainwestować w coś analogowego, a zabawa podobna, tylko zamiast drukować się od razu muszę albo wywołać film albo bawić się w domowe rozwiązania. I tak w przypadku Instaxa czy aparatów analogowych musimy poczekać na zdjęcie bez dodatkowych filtrów jak z aplikacji takich jak instagram czy VSCO.

Czy ten interes się opłaca?

Mimo wszystko zdecydowałam się zakupić wkład i sprawdzić jak aparat się sprawdzi, w końcu zaraz wiosna, wszystko zacznie kwitnąć - najlepszy okres na zdjęcia. Pewnie dla młodszych osób taki aparat ma sens - masz naście lat, chcesz uwiecznić na zdjęciu chwile z przyjaciółmi, kiedy doroślejesz zaczynasz przeliczać - jedno zdjęcie prawie 4 zł, o kurka taniej wyjdzie zrobić sobie selfie telefonem i wysłać do druku 0,15 zł za sztukę mat bądź błysk (tak, my stare pierniki też robimy selfie, chociaż najczęściej wysyłamy sobie zdjęcia na snapie potwierdzające nasz dekadentyzm).

This is not a … this is a warning

Papier, a raczej film jak to określa tą magiczną kartkę będącą wkładem i przypominającą kartę do bankomatu znajduje się w plastikowym opakowaniu, który na samym początku aparat musi wypluć. Myślałam, że zajmie to dłuższy czas, ale aparat szybko radzi sobie z wydrukiem - to nie to samo co łączenie się z internetem przez modem na schyłku XX wieku. Moją uwagę przykuł mały szczegół, napis THIS IS NOT A FILM - moje pierwsze skojarzenie było na pewno dziwne dla osób postronnych, a normalne jak dla mnie - skojarzyłam ten tekst z plakatem reklamowym (o ile tak to mogę nazwać) jednego z zespołów, do którego mam sentyment.

Idioten kamera?

Praca z obiektywami - czy to analogowymi czy cyfrowymi pożarła mój rozum. Wstyd się przyznać, ale na samym początku problemem dla mnie był ten „obiekty” - praktycznie zero ustawień, tylko robisz klik i zdjęcie zaczyna się drukować, a po chwili pojawia się magicznym sposobem na papierze/filmie. Nie wiem jak u Was, ale w moim środowisku takie aparaty nazywa się idioten kamera - taki prosty aparacik, do którego nie trzeba logiki, klikasz i po sprawie.

Zdjęcia zrobione instaxem mają swój klimat, a nawet przywołują u mnie pewnie wspomnienia i chyba tylko jest dla mnie największym plusem. Jest lekki, poręczny, ładny i prosty w obsłudze - w sam raz na spotkanie ze znajomymi czy nawet na spacer po mieście. Jednak gdybym miała kupić aparat nie jestem pewna czy zdecydowałabym się na takie rozwiązanie czy zamiast tego nie wolałabym zainwestować w coś analogowego z mocowaniem na m-42.

A jak Wam podoba się instax?  Czekam na Wasze opinie :)